Þetta er búið að vera hreint ótrúlega gaman undanfarið! Sex sigurleikir í röð í deildinni, liðið verið meiðslalaust og farið að ná saman, leikaðferðin að smella, og meira að segja skemmtileg spilamennska.
En við vissum að þessi gríðarerfiða leikjahrina myndi enda á einum þeim erfiðasta. Síðustu 11 árin hefur United tvisvar unnið á Stamford Bridge. Í Meistaradeildinni vorið 2011 tryggði Wayne Rooney liðinu sigur með þessu marki
Gojira – „L’Enfant Sauvage“
Eins og margir vita þá er undirritaður ekki stærsti aðdáandi Wayne Rooney, á sínum tíma var ég í fremsta vagni á Rooney-lestinni en færðist svo hægt og rólega aftar og stökk hreinlega frá borði á sínum tíma. En sem stendur er Rooney svo sannarlega að vinna sig upp í áliti. Það er einfaldlega ekki hægt að skafa af því, þegar Wayne Rooney spilar sem fremsti maður hjá Manchester United þá gengur liðinu betur.
Meiðsli Robin Van Persie voru vægast sagt lán í ólani. Þau leiddu til þess að Rooney var færður upp á topp og tilraunin til að breyta honum í miðjumann er vonandi endanlega úr sögunni. Liðinu gengur einfaldlega mun betur með Rooney upp á topp heldur en ella, það virðist þó ekki sem hann sé að hafa þessi gífurlegu áhrif sem maður reiknar með að framherji Manchester United hafi. Leikurinn gegn Manchester City á sunnudaginn er gott dæmi um það en Rooney átti aðeins 35 snertingar í leiknum (hann átti samt sem áður stoðsendingu á Juan Mata í leiknum). Hann hefur aðeins einu sinni á ferlinum átt jafn fáar snertingar á boltann í leik.
Fyrir knattspyrnuáhugamenn er varla til betra sjónvarpsefni en Monday Night Football á Sky Sports þar sem Gary Neville og Jamie Carragher fara yfir leiki helgarinnar. Þeir eru ekkert að stressa sig á því að fjalla um alla leiki helgarinnar heldur velja þeir sér leiki sem þeir geta kafað ofan í og leikgreint almennilega. Í gær tóku þeir fyrir sigur United á City um helgina og einbeittu þeir sér að því að tala um United.
Gary Neville tók fyrir sóknarleik United og Carragher skoðaði varnarleikinn. Þetta er frábær greining hjá þeim félögum eins og alltaf og er algjört skylduáhorf fyrir United-menn. Ef það eru einhverjir sem eru ennþá að efast um Louis van Gaal ættu þær efasemdir að hverfa við þetta áhorf. Kaflinn um United hefst í kringum 11:30 mínútu:
Í gær talaði ég um hvað ég væri bjartsýnn á framhaldið undir stjórn Louis van Gaal miðað við frammistöður liðsins í stóru leikjunum á tímabilinu. Það er óhætt að segja að bjartsýnin hafi ekki minnkað við þetta áhorf.
Það er er gaman að vera United-maður í dag. Við höfum skellt hurðinni kröftuglega á andstæðinga okkar í deildinni í undanförnum leikjum og Tottenham, City og Liverpool hafa fengið að kenna á því á afskaplega sannfærandi hátt. Með sigrunum á þessum liðum hefur United tekist að þau senda þau niður í harða baráttu um afgangana á meðan strákarnir okkar hafa komið sér í tiltölulega þægilega stöðu.
Áður en að tímabilið hófst rýndi ég aðeins í stigasöfnunina á síðasta tímabili til að sjá hvar svigrúm væri til þess að ná í stig til þess að ná í eitt af meistaradeildarsætunum, markmiðum þessa tímabils. Við fengum nóg af slæmum úrslitum á síðasta tímabili en frammistaðan gegn toppliðunum sveið mest. Það var eingöngu gegn Arsenal sem leikmenn United litu út fyrir að vera klárir í slaginn en það var nánast tilgangslaust að spila hina leikina, andleysið var algjört. Uppskeran var einungis 6 stig úr 12 leikjum.
Staðan í firmamótinu gegn liðunum í efsta þriðjungnum lítur aðeins betur út í dag en hún gerði undir lok síðasta tímabils:
Þetta er frábært og líklega aðalástæðan fyrir því að nú þegar hefur liðið náð í fleiri stig en á öllu síðasta tímabili. Það er þó eitt að ná í stig gegn toppliðunum en það er allt annað að rúlla yfir þau eins og við höfum séð í síðustu leikjum liðsins. Við eigum eftir að spila gegn Chelsea og Arsenal en maður hefur varla minnstu áhyggjur gagnvart þeim leikjum eftir síðustu vikur.