Rauðu djöflarnir

Síðustu vikur hef ég stöðugt hugsað um þetta.

Og velt fyrir mér hversu glaður ég yrði þegar Moyes stingi sokk upp í mig. Kannske næst þegar ég ætti skýrslu.

Liðið sem átti að reyna að stöðva sókn erkifjendanna að fyrirheitna landinu var svona

Liverpool byrjaði þó nokkuð betur í leiknum eins og við var að búast af liði sem skorað hefur 29 mörk á fyrsta hálftímanum í leikjum í vetur. Sturridge hefði getað náð betra skoti strax á 4. mínútu þegar hann komst í þokkalegt færi, og sveifla Suarez inn í teiginn skömmu síðar hefði getað endað met víti þar sem Fellaini fór aðeins í hann. Endaði reyndar á að Suarez stappaði á fæti Jones, en það var óvart, Jones með góða tæklingu.

Þetta var forsmekkurinn að því sem margir bjuggust við, leikmenn gáfu hvergi eftir í tæklingum og baráttu um boltann. Boltinn gekk hratt manna og liða á milli, enskur hasar af gamla skólanum. Færin létu á sér standa, Van Persie hefði kannske getað gert betur í þröngri stöðu í teignum en hinu megin kom svo nákvæmlega það sem menn höfðu óttast, stunga á Sturridge sem stakk Vidić af. Vidić náði honum hins vegar og hindraði skotið, Sturridge reyndi snúning og skot úr opnara færi en það var laust og being á De Gea. Nokkuð vel sloppið. Liðin drógu sig vel til baka þegar hinir sóttu og í hornspyrnu Liverpool á 25. mínútu voru hreinlega allir United leikmenn inni í teig. Var því til lítils sóknarlega séð að hreinsa hana frá.

Eftir 27 mínútur hafði leikurinn skipst ansi jafnt milli þriðjunga, 25% á varnarþriðjungi hvors liðs og 50% á miðjunni, en samt var sköpunin miklu meiri af hálfu Liverpool

Joe Allen átti loksins besta færi fyrsta hálftímans þegar Vidic komst fyrir fyrirgjöf og Allen skaut viðstöðulaust. Færið nokkuð gott en De Gea var á réttum stað. Það verður að segjast að pressa Liverpool var aðeins meiri en sóknir United, en þó ekki þannig að mikill munur væri.

Fyrstu spjöldin fóru að sjást, Flanagan fyrir endurtekin brot og Rafal fyrir ansi hreint spræka tæklingu á Gerrard. Rétt á eftir kom boltinn upp að endamörkum inni í teig, Suarez átti snertinguna og boltinn fór á flug og framhjá Rafael sem slæmdi hendi í boltann. Rafael heppinn að sleppa við annað gula, en Gerrard sá í það minnsta til þess að okkur var refsað, skoraði örugglega úr vítinu.

Eftir markið tókst United aðeins betur að halda boltanum, hálffæri kom þegar Rafael stakk inn á Van Persie en Robin var allt of seinn að snúa sér, skaut á endanum í hausinn á Skrtel og í horn. Rétt fyrir hálfleik kom svo í fyrsta sinn alvöru skot á mark, Mignolet varði fína tilraun Rooney úr teignum. Bæði lið sóttu síðustu mínúturnar en ekkert frekar kom úr því.

Liverpool voru betri aðilinn í fyrri hálfleik án vafa, mun þéttara spil, en eftir markið sáust þó batamerki á spili United. Það leið ekki mínúta af seinni hálfleik þegar leikurinn var í raun búinn. Phil Jones ruddist í bakið á Jordan Henderson inni í teig, ekkert nema víti og ekkert nema öruggt hjá Gerrard. 0-2.

United setti í sóknina og hefði getað fengið víti á næstu mínútum þegar Glen Johnson setti hendina í boltann. Það sást þó ekki almennilega fyrr en í þriðju endursýningu þannig það má hafa smá samúð. Sóknir United gegn þéttri vörn Liverpool voru hægar og bitlausar og í hvert sinn sem Liverpool fékk boltann komu þeir hratt upp og virtust hættulegir. Suarez var tæklaður vel tvisvar til að stöðva sóknir, í annað skiptið af sjálfum sér en hitt skiptið af Rafael.

Það var augljóst að eitthvað þurfti að stokka upp inni á vellinum, Van Persie/Rooney/Mata samsetningin alls ekki að virka frekar en fyrri daginn. Van Persie sást varla og Rooney var hvað eftir annað eins og hauslaus hæna.

En Moyes sá enga ástæðu til þess að hrista upp í þessu, ekki frekar en að við værum 3-0 yfir. Van Persie skallaði yfir frír í teig áður en skiptingarnar komu. Þær voru skelfilegar. Fellaini og Januzaj sem höfðu verið frekar ferskir í leiknum fóru útaf og Cleverley og Welbeck komu inná.  Fellaini hafði reyndar orðið fyrir hnjaski og Januzaj verið slakur fyrsta hálftímann, þannig að kannske var þetta eðlilegt, en samt.

Varla voru nýju mennirnir komnir inn á þegar Rooney átti slaka tæklingu á miðjunni þannig boltinn fór beint í Liverpool sókn, Sturridge keyrði á Vidić sem fór í glórulausa tæklingu, missti alveg af boltanum og Sturridge líka en dýfa Sturridge sá til þess að Vidic fékk sitt annað gula og rauk útaf í fjórða, og síðasta, skiptið í leikjum Liverpool og United. Steven Gerrard nelgdi hins vegar í stöngina þetta skiptið. Örskömmu síðar féll Sturridge enn í teignum, í þetta sinn gaf Clattenburg ekkert, en endursýningin sýndi að Carrick dúndraði undan honum fótunum. Heppnir þar og Clattenburg sannarlega ekki að dæma vel.

Leikurinn var orðinn hálfgerð vitleysa. Van Persie skaut í hliðarnetið úr þröngu færi og hinu megin hristi Suarez af sér hald Jones og var einn í teignum, tók þrumuna sem De Gea varði stórkostlega í horn. Tveim mínútum síðar var enginn vafi: Suarez fékk stunguna inn fyrir og setti boltann snyrtilega fram hjá De Gea.

Sigur Liverpool öruggur og það sem eftir lifði leik voru þeir nær einir á vellinum fyrir utan stuðningsmenn United sem sungu stöðugt og öflugt „20 times“. En það var sko ekkert „playing football like the Busby babes“. Viðmót Moyes á hliðarlínunni var fullkomin uppgjöf og sama viðmót gagnvart honum hlýtur að verða niðurstaðan. Skipting Ferdinand inná fyrir Mata undir lokin var ekkert nema grín.

Það var enginn blautur sokkur í þetta sinn. Hverju er um að kenna hér? Það er margt. Liðið sem stillt var upp er sterkasta liðið á pappírnum, en í dag er engin liðsheild í United. Hraðinn er enginn í spilamennsku liðsins og ég viðurkenni alveg að ég skil ekki hvernig við eigum að geta haldið áfram að reyna þetta með Rooney, Mata og Januzaj saman fyrir aftan Van Persie. Januzaj er sá eini af þeim sem getur eitthvað haldið sér úti á kanti, Mata á erfitt með það og Rooney er ekki beðinn um það. Van Persie er ekki svipur hjá sjón, sá Van Persie sem var í liðinu í fyrra og að hluta fyrir meiðslin í vetur hefði held ég örugglega sett boltann inn einu sinni úr þessum slöku eða meðalstöku færum sem hann fékk í þessum leik.

Hvað um það. Moyes verður ekki rekinn í kvöld, þó að enginn United stuðningsmaður yrði svekktur út af því. Hann fær amk út tímabilið. En ef hann lifir það þá er það af því að hann er með alveg skothelt plan um hvaða leikmenn á að kaupa í sumar og hvernig á að spila. En eitt af því sem sást í dag og er eitt af því sem hræðir mig hvað mest með Moyes: Það er ekkert Plan B, það er uppgjöf frekar en öskrandi barátta gegn mótlætinu og það var enginn vilji til að hrista upp í spilamennskunni.

Eina leiðin sem ég sé til að spila með Rooney, Mata og Januzaj er einhvers konar tilbrigði af 4-6-0/4-3-3/4-0-6 leikaðferðinni sem við spiluðum 2007-8 en ég sé ekki að þessi þrenning sé jafn hreyfanleg og T*v*z, Rooney og Ronaldo.

Nú eða setja Rooney fram og Mata í holuna og láta Januzaj á kantinn.

Hvað um það, ég er ekki að sjá Moyes ná meiru út úr þessum mönnum. Hvað verður þegar hann fær pening í sumar, það mun líklega koma í ljós. Næstu dagar verða erfiðir. Það er erfitt að sjá okkur vinna Olympiakos með þremur mörkum, og síðan kemur City í heimsókn á þriðjudaginn eftir viku. Þá verður reyndar mestu þrautunum lokið, leikirnir eftir það eru miserfiðir og ættum reyndar að vinna slatta og enginn þeirra skiptir máli hvað toppbaráttu varðar.

Með öðrum orðum, það eru níu dagar þangað til þessu tímabili lýkur. Hvort David Moyes verður í brúnni næsta haust kemur ekki í ljós fyrr en í maí samt. Hvað það varðar að taka yfir þetta ‘project’ sem Moyes er þó með, þá held ég að flestir þjálfarar geti fundið einhverja leið til að nota þá þrjá stærstu pósta sem Moyes hefur sett í United, Rooney, Mata og Fellaini. Síðan er víst einhver stærðarnjósnastarfsemi í gangi, hún þarf ekkert að hverfa með Moyes, svo fremi einhver skynsamur stjóri verði ráðinn. En þær pælingar bíða betri tíma.