Rauðu djöflarnir

Við vitum að

• Hópurinn sem Sir Alex skildi eftir sig var langt frá því að vera nógu sterkur
• Að það myndi alltaf hafa áhrif að besti mótivator sögunnar hyrfi frá
• Að leikmannakaupaklúður síðasta sumars voru ekki alfarið Moyes að kenna
• Að meiðsli lykilmanna hafa sett strik í reikninginn
• Að aðrir lykilmenn hafa ekki verið svipur hjá sjón miðað við síðustu ár.

En.

Þetta var slík skelfing að ég gefst upp. Ég hef reynt og reynt og vonað og vonað en það er komið út yfir þolmörk.

Ei meir, Dave.

Ég get alveg fyrirgefið að liðinu gangi ekki vel og það séu ekki að hlaðast inn sigrar. Það sem ég get ekki fyrirgefið er að spilamennska Manchester United sé jafn hrottalega léleg og hún var í kvöld. Ég get ekki fyrirgefið spilamennsku eins og þá sem sást í kvöld þegar leikmenn United virtust líta á miðju vallarins sem einhvers konar glóandi hraun þar sem boltinn mætti alls ekki fara. Boltanum spilað á milli varnarmanna, svo reynt að fara upp kantana og ef fyrirgjöf náðist ekki var leikið til baka til varnarinnar.

Vorið 1981 var Dave Sexton sagt upp störfum eftir sjö leikja sigurhrinu. Hann hafði fengið fjögur ár til að gera eitthvað við hið stórskemmtilega lið sem Tommy Docherty skildi eftir sig og það eina sem hann gerði var að drepa niður alla leikgleði og spilamennsku. Meira að segja Manchester United stjórnin áttaði sig að endingu á að svoleiðis gekk ekki undir merkjum Manchester United.

David Moyes hefur ekki fengið langan tíma og án efa eru of margir leikmenn í hópnum sem ekki nenna að spila undir hans stjórn, eru andlega búnir að stimpla sig út úr vinnunni hjá Manchester United. En jafnvel þó að það væri raunin væri ekkert mál að fyrirgefa sem fyrr segir ef eitthvað benti til að Moyes væri að reyna að leggja upp með spilamennsku sem í það minnsta skilaði skemmtilegum fótbolta. Sú er ekki raunin. Ég hef misst trú á að jafnvel sú hreinsun sem stefnir í í sumar skili leikmannahóp sem muni spila skemmtilega og árangursríka knattspyrnu undir stjórn David Moyes. Því segi ég aftur:

Ei meir, Dave.

Það má vera að stjórn Manchester United segi honum ekki upp fyrr en í fulla hnefana og það mun verða mjög erfitt fyrir Sir Alex að viðurkenna með slíkum brottrekstri að ráðningin hafi verið mistök. En í kvöld segi ég að það sé aðeins tímaspursmál hvenær það verði. Ég treysti honum ekki lengur til að vera maðurinn til að velja þá leikmenn sem eyða þarf stórfé í í sumar til að fylla í risastór skörð sem augljóslega eru í leikmannahópnum. Fyrir leikinn var ég að horfa á myndir frá þrennutímabilinu. Eins og frammistaða leikmanna hefur verið í vetur er David De Gea eini maðurinn sem kæmist í 18 manna hópinn sem þá var, sem varamarkmaður. Wayne Rooney gæti svo kannske bolað Teddy Sheringham út. Þetta segir gríðarlega mikið um stöðuna sem er á liðinu í dag.

Fyrir leikinn sagði Moyes að lykilatriði í leiknum væri að skora mark. Liðið sem hann stillti upp til þess var svona

Varamenn: Lindegaard, Büttner, Fellaini, Giggs, Kagawa, Hernandez, Welbeck

Einn jafnbesti maður liðsins síðustu mánuði og pilturinn sem getur breytt hlutunum, Adnan Januzaj, var ekki einu sinni á bekknum. Moyes vill ekki ofreyna hann og hann er því hvíldur þó heilir 11 dagar séu í næsta leik.

Annar leikmaður hafði án efa verið besti leikmaður United í riðlakeppninn. Shinji Kagawa fékk þó að minnsta kosti að vera á bekknum en byrja fékk hann ekki því  4-4-2 var aftur mætt á svæðið og Valencia og Young settir á kantana. Lítið hægt að finna að varnaruppstillingunni þegar Rafael, Jones og Evans voru allir meiddir, þrátt fyrir að marksannað sé að Chris Smalling sé haffsent en ekki bakvörður.

Olympiakos byrjaði leikinn mun betur og pressaði United langt aftur. Fyrstu tíu mínúturnar fékk Evra gult spjald fyrir hendi, Ferdinand átti tvær slæmar sendingar sem hefðu getað valdið skaða og einungis frábærlega tímasett blokkering Vidic kom í veg fyrir að Domínguez kæmist í gegn eftir að hafa farið auðveldlega framhjá öllum öðrum United leikmönnum.

Eftir þetta róaðist sókn Olympiakos nokkuð og United hélt boltanum langtímum saman. Leikmenn gerðu þó ekkert við boltann nema að leika honum saman aftast á vellinum, reyna að spila upp kantana og ná fyrirgjöf. Ef menn lentu í erfiðleikum á köntunum var boltanum spilað til baka, vörnin spilaði og svo var reynt að fara upp hinn kantinn. Boltinn kom hreinlega aldrei inn á miðjuna og það var ekkert spil nálægt teig andstæðinganna. Engin þeirra fyrirgjafa sem reynd var lenti á sóknarmanni og þetta var orðinn hroðalega leiðinlegur leikur.

Þá sjaldan Olympiakos sótti komust þeir mun nær með spil sitt en United gerði þó að ekki kæmust þeir í færi. Þeir þurftu enda ekki færi til að skora. Á 38. mínútu skaut fyrirliði þeirra, Maniatis, að marki, Alejandro Domínguez slæmdi hælnum í boltann, akkúrat nóg til að De Gea næði ekki að skipta um stefnu í tæka tíð og boltinn lak inn. Skelfilegt mark sem hæfði skelfilegum leik.

Varla mínútu síðar fengu United aukaspyrnu, Rooney sendi inn í teig, varnarmaður skallaði yfir en markvörðurinn lenti í miklu samstuði við Van Persie sem vankaðist illa. Hann náði þó að halda áfram. United skreiddist þannig inn í hálfleikinn einu marki undir eftir versta hálfleik vetrarins.

Seinni hálfleikur byrjaði nákvæmlega jafn illa og það voru ekki tíu mínútur liðnar þegar Olympiakos sýndi United hvernig spila átti saman á miðjunni, Joel Campbell, lánsmaður frá Arsenal fékk að spila boltanum gegnum klofið á Carrick og skjóta glæsilega af 25 metra færi, nákvæmt skot með nægum snúningi til að boltinn small í netinu næstum úti við stöng, óverjandi fyrir De Gea og Olympiakos var komið í sanngjarna 2-0 forystu.

Þá loksins gerði Moyes breytingar. Cleverley og Valencia höfðu báðir verið skelfilegir frá fyrst mínútu og hefðu mátt fara útaf eftir hálftíma en ekki 60 mínútur eins og raunin var. Kagawa og Welbeck komu inná í staðinn fyrir þá. Og þar sem Welbeck hefur margoft spilað út úr stöðu úti á kanti og er þó frekar vanur því, var hann settur í holuna og Kagawa plantað á kantinn.

Þetta hafði engin áhrif til góðs á leik United og eftir því sem á leið fóru Olympiakos að vera meira og meira með boltann.

Loksins á 82. mínútu fékk United færi og það var frábært. Smalling fékk sendingu upp kantinn, náði fyrirgjöfinni og aldrei þessu vant beint á Van Persie sem lagði boltann fyrir sig framhjá varnarmanni og hamraði svo yfir. Örlítið meiri ömurð til að bæta við allt sem á undan var komið.

Því sem næst það eina sem hægt er að fara með úr leiknum jákvætt var að Rooney var þokkalegur á miðjunni. Hvað svo sem honum finnst þá hlýtur það að vera framtíðarstaða hans a.m.k. tvö ef ekki þrjú ár af þessum massífa fimm og hálfs ár samningi.

Vorið 1984 kom Barcelona á Old Trafford með tveggja marka forskot í farteskinu og Diego Armando Maradona í treyju númer tíu. Í stórfenglegasta leik sem Old Trafford hefur séð vann United 3-0 sigur og komst áfram í Evrópukeppni bikarhafa. Að þrem vikum liðnum bíður Manchester United erfiðara verkefni en þetta marskvöld fyrir 30 árum. Þá höfðum við nefnilega Bryan Robson. Nú höfum við engan slíkan.