Rauðu djöflarnir

Þar kom það.

Leikurinn þar sem stuðningsmenn annarra liða kætast meira en fjögurra ára barn á jólunum, leikurinn þegar ljóst er að Manchester United er búið að vera, hætt að vinna, getur ekki neitt, og mun án efa falla.

Eða þannig.

Þetta er ekki í fyrsta skipti á síðustu árum sem Manchester United gengur frá leik gegn Manchester City með skít og skömm, og líklega ekki það síðasta. David Moyes er þannig að feta í fótspor Sir Alex en ekki að skapa ný.

Það eru nokkir þættir í þessum leik sem verða mikill lærdómur fyrir Moyes og ég efast ekki um að hann muni meðtaka þá lexíu.

Meðal annars:

Í fyrsta lagi, og jafnvel því öðru og þriðja: Það var góð ástæða fyrir að Sir Alex spilaði aldrei með eingöngu tvo miðjumenn í stórleikjum. Það getur verið að annar þeirra heiti Marouane Fellaini, en það er greinilega ekki ástæða til að breyta frá þessari reglu enn sem komið er í ferli þess ágæta pilts. Tveggja manna miðja í 4-4-2 uppstillingu er dauðadómur með þann mannskap sem United er með.

Í fjórða lagi: Það er góð ástæða fyrir því að Rio Ferdinand hefur ekki spilað jafnmarga leiki í röð í rúm fjögur ár. David Moyes hafði ekki reynsluna eða þorið til að segja við Rio: Hvíla.

Í fimmta lagi. Ashley Young: Bara Nei.

Í sjótta lagi: #TeamWelbeck gæti hugsanlega farið að íhuga það að spá í að tala um að að ræða málin. En því verður samt frestað enn um sinn.

Í sjöunda lagi: Besti maður United í leiknum vill ekki spila með liðinu.

Í áttunda lagi: Robin van Persie getur veggfóðrað yfir sprungur en það gæti þurft að líta á grunninnn.

Að öðru leyti vitum við svo sem vel að Chris Smalling er ekki hægri bakvörður og hefði þurft meiri stuðning en hann fékk frá Valencia í þessum leik. Moyes er ekkert að skipta af óþörfu. Það hefðu kannske mátt sjást skiptingar í lokin en miðað við að við vorum aldrei að fara að fá neitt úr leiknum og vorum í raun að spila ágætlega þar svosem ekkert að fjargviðrast yfir því

Fyrir leikinn vissum við að gallar City fælust í vörninni. Þeir eru gríðarlega sterkir framávið og sýndu það svo um munaði. Eftir að við settum Cleverley inná og City dró sig aðeins aftar var allt annað að sjá til United. Þessi leikur er ekkert fordæmi um það að við séum að fara að tapa fyrir liðum hægri vinstri.

Það er hins vegar ljóst, eins og margir væntu fyrir tímabilið að þetta yrði erfitt. Moyes er enn að læra á liðið og klúbbinn og við gefum honum þann tíma sem þarf. Það verða breytingar í janúar og næsta sumar og það eina sem í raun er krafist af þessu tímabili er að fara upp úr Meistaradeildarriðlinum og komast í Meistaradeild á næsta ári. Annað er bónus.

En að þessu skrifuðu er best að bæta hér við leiklýsingunni eins og hún leit kom af kúnni í leikslok:

Liðið var svona

Bekkurinn er : Amos, Evans, Hernandez, Nani, Cleverley, Kagawa, Büttner

Robin van Persie var tognaður í nára og var möguleiki á að hann næði leiknum en á endanum gekk það ekki

Leikurinn byrjaði eins og vænta mátti með stöðubaráttu og þreifingum. Lítið gerðist af viti fyrr en á tíundu mínútu þegar Vidic skallaði í horn eftir góða sókn City. City fékk nokkur tök á miðjunni eftir þetta og pressaði. Það sagði síðan til sín á sextándu mínútu. Nasri sótti upp vinstra megin, stakk upp á Kolarov sem tók góða sendingu og Agüero skoraði með hreint ótrúlegu skoti, náði að teygja fótinn aftur og má helst kalla það krækjuskot.

Valencia átti nokkra sök þar á, leyfði Kolarov að fara upp kantinn án þess að fylgja honum og fékk sannarlega að heyra það frá Vidic.

Fyrsti hálftíminn var næsta tíðindalítill hvað fréttir af okkar mönnum varðaði, enda City mun meira með boltann á meðan að United fékk stöku bitlausa sókn. Rooney var í frekar fúlu skapi í baráttu sinni við Kompany sem hélt honum alveg niðri og endaði á að fá gult spjald fyrir síendurtekin brot.

Hálfleikurinn endaði svo á að Yaya Touré skilaði City marki sem þeir áttu skilið, hornspyrna frá hægri, Negredo stökk hærra en Smalling og skallinn var á leið framhjá þegar Touré stakk sér fram hjá sofandi Ferdinand og kom fæti í boltann án þess að Valencia á stönginni ætti séns að stoppa boltann.

Fyrri hálfleikur: 13-1 í skotum, 7-1 í hornum, 55% posession hjá City (lækkaði mjög siðustu mínútur)

Það voru aðeins liðnar 62 sekúndur af seinni hálfleik þegar City jók forskotið. Negredo fór upp að endamörkum, tók Vidic í nefið og sendi fyrir og Fellaini ákvað að dekka ekki Agüero heldur leyfa honum frítt hlaup inn í teig þar sem bilið milli Ferdinand og Evra var að því er virtist um 30 metrar þannig að eftirleikurinn varð auðveldur fyrir Agüero þó de Gea kæmi hendi í boltann.

Vörnin var að því er virtist komin i algert frí, United reyndi að sækja en fengu á sig skyndisókn, Navas skeiðaði upp kantinn, gaf fyrir og boltinn fór yfir alla vörnina á Samir Nasri algerlega óvaldaðan. Mark.

Þá loksins áttaði Moyes sig á hvers vegna Sir Alex spilaði aldrei með tvo miðjumenn, jafnvel þó hann hefði aldrei Fellaini og setti Cleverley inná fyrir Young, aðeins 52 mínútum of seint. Young var líklega búinn að vera allra lélegastur af þessu skelfilega liði, þó vissulega ætti hann 9 aðra keppinauta um titilinn. De Gea telst varla með, enda snerti hann ekki boltann nema að beygja sig eftir honum í markinu.

Rooney átti að minnka muninn strax á 55. mínútu en til að sýna hvað þetta væri allt vonlaust þrumaði hann himinhátt yfir frír í teignum. Það virtist sem skipting hefði nokkur áhrfi enda var United eftir hana miklu meira með boltann. Joe Hart þurfti loksins að verja skot á 67. mínútu, þokkalegt skot Fellaini úr teignum.

Það hefði verið til að kóróna allt ef skot Dzeko á 78. mínútu hefði farið yfir línuna þegar De Gea missti boltann á óskiljanlegan hátt úr fanginu þó það væri beint á hann. Hann náði þó á síðustu tund að skutla sér á eftir boltanum og ná honum.

Besta færi United kom á 80. mínútu þegar Evra átti fínan skalla í stöng eftir horn og United gerði nokkra hríð að marki City en inn fór boltinn ekki. Rooney var langduglegastur United manna í að reyna að búa eitthvað til og hann uppskar loksins á 87. mínúu með glæsilegu marki úr aukaspyrnu. Hans 11. mark í borgarslag og er það nýtt met.

United náði þannig að halda skorinu í 4-1 og var það í sjálfu sér eitthvað sem leit um tíma út fyrir sem draumur.