Rauðu djöflarnir

Níundi var Bjúgnakrækir,
brögðóttur og snar.

Við sáum hann breytast úr brögðóttum og snörum unglingi í besta leikmann heims árið 2008.

Hvað meira er hægt að segja um Cristiano Ronaldo? Annað en, komdu heim drengur og hættu að láta þessa Spánverja pirra þig!

Í eina tíð var það næstum skylda fyrir ensk knattspyrnulið að hafa leikmann sem, eins og Skyrgámur, litu út eins og þeir hefðu klárað úr öllum pulsupakkanum og drukkið nokkra bjóra á dag síðustu árin. Menn eins og Jan Mölby og Micky Quinn voru álíka að ummáli og að hæð og voru varla verri fyrir vikið. Svo komu menn eins og Sir Alex og Arsène og mikilvægi mataræðis var uppgötvað.

United var reyndar aldrei með alvöru fitubollu innan sinna raða fyrr en síðustu ár þegar Anderson hefur tekið þetta hlutverk að sér, í það minnsta í hugum stuðningsmanna.

Hann er núna búinn að vera hjá United í rúm fimm ár og hefur einungis leikið 92 leiki, enda verið meiddur sí og æ, eitthvað sem hjálpar ekki ummálinu. En segja ekki myndir meira en mörg orð.

Enda er vitað að skyrát er hollt.

Fáir af leikmönnum United síðari áratugina hafa farið með jafnmiklum hurðaskelli frá Old Trafford og Roy Keane. Haustið 2005 voru hlutirnir ekki að ganga sem skyldi og United tapaði 4-1 á Old Trafford fyrir Middlesbrough. Keane hafði verið meiddur og eftir leikinn brá hann sér í myndver MUTV og sagði nákvæmlega það sem honum bjó í brjósti um frammistöðu leikmanna eins og John O’Shea, Kieran Richardson, Alan Smith og síðast en ekki síst Darren Fletcher og Rio Ferdinand.

Viðtalinu var aldrei sjónvarpað og Keane lék ekki aftur fyrir United. Það verður reyndar að viðurkennast að Roy sjálfur var alveg á síðasta snúning sjálfur sem leikmaður, og ef það er eitthvað sem tíminn hefur leitt í ljós þá er það að gagnrýnin hefur örugglega ekki gert Fletcher og Ferdinand nema gott.

Annars á þessi einn allra besti leikmaður United 7 Englandstitla í safninu, 4 bikara, ýmislegt smálegt, en því miður ekki Evrópumeistaratitil.

Hann fram undan rúmunum
rak sinn ljóta haus.

George Best sagði einhvern tímann: „Ef ég hefði fæðst ljótur hefði enginn heyrt af Pelé“. Það er ekki laust við að sumir hafi rifjað upp þessi orð snillingsins þegar Luke Chadwick kom á sjónarsviðið úr unglingaliðinu. Því miður var það ekki bara útlitslega séð að Chadwick komst ekki í hálfkvisti við Best. En þó að lengi væri gert grín að bólugröfnu andlitinu á Luke greyinu átti hann vel skilið meistaramedalíuna sem hann fékk árið 2001 fyrir leikina 17 sem hann lék það árið. Hann var nokkuð leikinn kantmaður, en á endanum var hann ekki alveg nógu góður fyrir United. Hann hefur síðan átt alveg þolanlegan feril, að mestu í neðri deildunum.

Einn besti PR brandari síðari tíma kom sumarið 2009 þegar kynningarbæklingur sem umboðsmenn Michael Owen settu saman lak í fjölmiðla. Knattspyrnuáhugamenn hlógu dátt að þessari tilraun til að reyna að búa til markaðshæfa vöru úr útbrunnum leikmanni, en það voru stuðningsmenn Manchester United sem þurftu að kyngja hlátrinum þega Sir Alex ákvað að Owen væri einmitt maðurinn til að koma með reynslu inn í framlínu United.

Um það bil það eina sem stuðningsmennirnir gátu kætt sig við voru heiftarleg vonbrigði Liverpool manna sem fannst þessi svik við uppeldisfélagið verstu svik allra tíma. Owen byrjaði þokkalega og í september skoraði hann sigurmarkið í eftirminnilegum 4-3 sigri á Manchester City.

Næstu þrjú tímabilin er ekki hægt að segja að Owen hafi stimplað sig inn í sögubækur United, það eina sem kom á óvart var að hann fékk 1 ár í aukasamning í fyrra sem hann nýtti til að bæta einum deildarleik í safnið… sem varamaður. Í allt byrjaði hann sex deildarleiki á þrem árum, kom 25 sinnum inn á og skoraði 5 mörk. Í allt skoraði hann 17 mörk á þrem árum.

Michael Owen er Pottaskefill, hann stalst inn í United eldhúsið, skóf úr launapottinum, og snautaði svo burtu án þess að skilja eftir sig nema eitt eftirminnilegt sigurmark.