Galatasaray á morgun

Á morgun ferðast Manchester United til Istanbúl í fimmta sinn til leiks í Evrópukeppni meistaraliða, eða Meistaradeildinni. Með fullri virðingu fyrir fyrri leikjum gegn Fenerbahçe og Beşiktaş, þá eru það leikirnir gegn Galatasaray sem lifa í minningunni og þá fyrst og fremst leikur liðanna 3. nóvember 1993, eða fyrir rúmum 19 árum.

Haustið 1993 var stór stund hjá United áhangendum. Þá var Evrópukeppni meistaraliða var að breytast í Meistaradeild Evrópu og bar samt enn nafn með rentu, einungis fyrir meistara og eftir brjálæðislega sigurgleði vorsins áður fengu fékk Manchester United í fyrsta skipti í 24 ár farmiða sem gæti endað í fyrirheitna landinu með Evrópumeistaratigninni. Fyrstu mótherjarnir voru Ungverjarnir í Honved sem voru auðveldlega lagðir að velli heima og heiman en síðan kom að Galatasaray. Vanmat og mistök leiddu til þess að fyrri leikur liðanna á Old Trafford fór 3-3 og framundan var ferðin til Istanbúl.

Óhætt er að segja að fátt jafnist á við þær móttökur sem liðið og stuðningsmenn fengu þar. Borðinn sem allir muna eftir bar áritunina „Welcome to Hell“ og allt avar reynt til að koma liðinu og stuðningsmönnum úr jafnvægi. Stemmingin á gamla Ali Sami Yen vellinum var ógnvænleg.

Leikurinn sjálfur var jafn erfiður og stemmingin og Tyrkjunum tókst ætlunarverkið og slógu United út með 0-0 jafntefli. Eric Cantona var rekinn af velli og eftir leikinn laminn af lögregluþjóni, sem og Bryan Robson. Það var óhætt að segja að þetta var enginn vináttuleikur.

Stór orð voru höfð uppi um að snúa aldrei aftur til Tyrklands, en þau urðu að engu árið eftir þegar Galatasaray og United lentu í riðli saman með Barcelona og IFK Göteborg. Aftur gerði United jafntefli í Istanbúl í eilítið rólegri aðstæðum, og í lokaleiknum í riðlinum þegar United var úr leik eftir töp gegn Gautaborg og Barcelona notaði Ferguson unglingana og Simon Davies og David Beckham skoruðu báðir í 4-0 sigri eins og við minntumst á í upphitun fyrir fyrri leikinn

En nú er kominn tími til að heimsækja Galatasaray á ný. United er búið að tryggja sér farseðilinn í næstu umferð og getur tekið lífinu með ró. Galatasaray er í hörkubaráttu við Cluj og Braga um að komast áfram og þarf stigin öll. Þeir unnu Cluj í síðasta leik, en töpuðu í deildinni á föstudaginn, 1-3 á heimavelli. Líklega þar með hugann við leikinn á morgun. Þeir sitja samt á toppi deildarinnar. Burak Yılmaz og Umut Bulut hafa verið markaskorarar Galatasaray í vetur, annar hvor eða báðir skorað í öllum leikjum sem Galatasaray hefur yfirhöfuð skorað í. Miðað við úrslitin undanfarið býst ég fastlega við að annar hvor þeirra skori á morgun.

Eftir ömurlegan leik á laugardaginn mátti búast við nokkuð breyttu liði á morgun, bæði til að hrista upp í mönnum og einnig til að hvíla. Enda kom á daginn að Evra, Ferdinand, Giggs, Scholes, Valencia Van Persie, Rooney og de Gea voru allir skildir eftir heima. Rooney og de Gea misstu af leiknum á laugardag, en æfðu í dag þannig þeir hefðu líklega getað spilað

Þetta er þvílíkt skot út í bláinn að hálfa væri nóg. Erum bara með þessa tvo kantmann og ég sé ekki alveg hvernig við ættum að stilla upp tíglinum. Miðjan gæti eins verið Anderson og Cleverly, og reyndar býst ég frekar við að Anderson fari þarna inn fyrir King, en mig langar bara svo mikið að sjá King byrja.

Aðrir í hóp: Sam Johnstone; Tom Thorpe, Marnick Vermijl, Scott Wootton; Davide Petrucci, Anderson, Tom Cleverly, Ryan Tunnicliffe; Danny Welbeck, Federico Macheda

Ég er ekki bjartsýnn á úrslit í þessum leik. Hann skiptir okkur engu máli og Tyrkina öllu og hópurinn er eins og hann er. 1-1 og Joshua King setur kvikindið!

Leikurinn fer fram á nýjum velli, Türk Telekom Arena, sem er mun stærri en gamli völlurinn, tekur 52 þúsund manns í sæti. Það er víst lítil von til þess að þar verði eitthvað rólegri stemming en fyrir 19 árum. Fyrir leik taka þeir útgáfu af stríðsöskri Florida State University sem virkar alveg ágætlega til að stressa gestina.