Rauðu djöflarnir

Loksins kom þægilegur og stresslaus laugardagur fyrir framan sjónvarpið. Okkar menn voru á tánum í dag gegn Hull City, virtust afslappaðir á boltanum og fullir sjálfstrausts. Van Gaal plataði alla (sérstaklega Steve Bruce) með því að láta okkur halda að hann ætlaði að byrja leikinn með 3 manna vörn, en þegar leikurinn fór af stað kom í ljós að liðið leit svona út:

Bekkurinn: Lindegaard, Blackett, McNair, Fletcher, Herrera, Januzaj, Falcao.

Í fyrri hálfleik gerðist ekki mikið fyrir utan mörkin tvö, ef það meikar sens. Uppstillingin hjá Van Gaal virtist riðla skipulaginu hjá Hull, þeir ætluðu sjálfir að spila 3 manna vörn og nýta sér opnanir í vörn okkar. United aftur á móti hélt boltanum mjög vel vel, voru þéttir í vörn og á miðjunni og náðu upp virkilega góðu spili á köflum, líklega það besta sem maður hefur séð frá þeim í vetur. Það var þó ekki mikið um færi þannig lagað, United átti til dæmis bara þrjú skot á markið og skoruðu úr þeim tvö mörk.

Smalling setti fyrsta markið á 16 mín þegar boltinn hnoðaðist yfir línuna eftir hornspyrnu. Fyrir ekki löngu síðan hefði þetta mark aldrei orðið að veruleika vegna þess að það var vonlaust að sjá hvort boltinn hafði farið innfyrir, en marklínutæknin sá til þess að dómarinn fékk skilaboð á úrið sitt og flautaði mark. Það kom svo í ljós í endursýningu að boltinn fór nokkra sentimetra yfir línuna, sem er nóg!

United hélt áfram að halda boltanum og þjarma að Hull og 3 mínútum áður er dómarinn flautaði til hálfleiks setti Rooney annað mark leiksins þegar hann smellti boltanum í hornið með góðu skoti fyrir utan teig. Klassískt Rooney mark og á mjög góðum tímapunkti í leiknum.

Einu vonbrigðin í fyrri hálfleik var að sjá Di María fara útaf vegna meiðsla í læri, Herrera kom inn á í hans stað (stóð sig frábærlega) og við það breyttist kerfið meira í 4-1-3-2, með Carrick í varnartengilið og Fellaini, Herrera og Mata á miðjunni.

Seinni hálfleikur rúllaði áfram eins og sá fyrri, United réði öllu á vellinum og Hull náði aldrei alvöru skoti á markið, held að De Gea hafi þurft að verja 2-3 sinnum í öllum leiknum, allt saman „æfingaboltar“. Á 66 mín, þegar Falcao var við það að koma inn á, skorar Van Persie glæsilegt mark fyrir utan teig, nánast úr engu. Aumingja kallinn var varla með í dag og var farinn að reyna aðeins á þolinmæði mína, en hann sýndi mér það að hann er framherji í heimsklassa og er alltaf líklegur til að skora, þrátt fyrir að vera spila illa. Hann viðurkenndi það eftir leik að hann þurfti virkilega á þessu marki að halda þannig að við skulum öll vona að hann sé að fara að detta í gang.

Falcao kom svo inn á fyrir Van Persie og Fletcher kom inn fyrir Valencia. Á 90 mín var Falcao stórkostlega nálægt því að skora þegar Mata og hann spiluðu skemmtilegt í gegnum vörn Hull, en það var besti maður Hull í leiknum, Michael Dawson, sem stoppaði boltann á línunni. Því miður því það hefði fullkomnað daginn hefði Falcao sett eitt mark undir lokin. Undir lok leiksins meiddi Rooney sig eitthvað. Vitum ekki hvort það var bara smá hnjask eða eitthvað meira, en við vonum auðvitað það besta.

Það er engin spurning að leikurinn í dag er einn sá besti sem maður hefur séð frá liðinu á þessu tímabili. Vissulega voru Hull slakir, en þú spilar ekki betur en andstæðingurinn leyfir. United hélt boltanum 77% af leiknum og stjórnuðu öllum aðgerðum, fullir sjálfstrausts. Það er erfitt að velja mann leiksins í dag, miðjan öll var mjög góð (Mata, Fellaini, Carrick og Herrera) sem og vörnin sem var loksins stabíl (sérstaklega Smalling). Þannig að þetta var klárlega sigur liðsheildarinnar í dag!