Rauðu djöflarnir

Meistaradeild Evrópu

Manchester United 3:0 Olympiakos

skrifaði þann | 30 ummæli

Þetta var ljúft. Þetta var klikkað. Þetta var öruggt og þetta var tæpt. Þetta var klassískt evrópukvöld á Old Trafford. Manchester United þurfti að gera eitthvað sem aðeins einu liði hafði tekist áður í sögu Meistaradeildarinnar, að snúa við 2-0 tapi í fyrri leik liðanna. 

Byrjunarliðin voru svona

De Gea

Rafael Rio Jones Evra

Carrick Giggs

Valencia Rooney Welbeck

RvP

Bekkur: Lindegaard, Fellaini (91.), Fletcher (81.), Januzaj, Kagawa, Young (77.), Hernandez.

Olympiakos: Roberto, Maniatis, Holebas, Manolas, Marcano, Salino, N’Dinga, Perez, Fuster, Campbell, Dominguez

Það var ljóst að liðið þurfti að sækja frá fyrstu mínútu og liðsvalið kom nokkuð á óvart. Valencia kom aftur á kantinn ásamt Danny Welbeck, Rio fór í vörnina og Ryan Giggs sneri aftur á miðjuna eftir langa pásu. Fyrstu mínúturnar gáfu tóninn fyrir þennan leik. United sótti hratt þegar liðið fékk boltann og Ryan Giggs var miðpunktur í öllu spili liðsins. Það var augljóst að menn voru mættir til leiks til þess að skora að minnsta kosti þrjú mörk því að það var allt annar bragur á leik liðsins en hingað til í stjóratíð David Moyes. Menn litu upp og horfðu fram á við þegar þeir fengu boltann. Menn sóttu af ákefð og umfram allt, menn sóttu með miklum hraða. Þetta skilaði árangri og Ryan Giggs var drifkrafturinn. Hann var búinn að eiga frábæra fyrirgjöf á Wayne Rooney sem skallaði í stönginna áður en hann gaf glæsilega sendingu innfyrir á Robin van Persie. Hollendingurinn tók á móti boltanum með bringunni, varnarmaður Olympiakos keyrði inn í hann. Aðeins eitt í stöðunni. Víti. Van Persie steig sjálfur á punktinn og dúndraði boltanum í netið. 1-0. 25 mínútur liðnar. Allt hægt.

Svona hélt þetta áfram. United sótti af miklum krafti og hraða og náðu að pota inn öðru marki á besta tíma, rétt undir lok fyrri hálfleiks. Ryan Giggs átti aðra draumasendingu á Wayne Rooney sem kom boltanum fyrir á Robin van Persie. 2-0. Allt hægt. Í millitíðinni hafði David de Gea haldið okkur inní þessari viðureign með fáranlegri tvöfaldri vörslu eftir fína sókn Olympiakos þar sem hver annar en Patrice Evra hafði slökkt á sjálfum sér í vörninni.

Seinni hálfleikur spilaðist aðeins öðruvísi. Í fyrri hluta hans spilaði United af sömu ákefð enda enginn áhugi fyrir því að fara í framlengingu. Það bar árangur þegar hver annar en Robin van Persie fullkomnaði þrennu sína beint úr aukaspyrnu í upphafi seinni hálfleiks. 3-0. 8-liða úrslitin í sjónmáli.

Eftir þetta þriðja mark kom hið kunnulega Moyes-lið fram. Liðið bakkaði og David Moyes á hliðarlínunni hvatti þá áfram til þess. Það bauð bara upp á endurteknar sóknir frá Olympiakos og síðasti hálftíminn var ansi taugastrekkjandi fyrir United-aðdáendur. Old Trafford eins og hann leggur sig hvatti United-menn til að sækja í fjórða markið en menn sátu bara til baka og buðu Olympiakos upp á að skora. Sem betur fer er Olympiakos ekkert sérstakt lið og vörnin hjá United réði við verkefnið að þessu sinni.

Eftir fimm mínútna uppbótartíma flautaði dómarinn af og tuttugufaldir ríkjandi Englandsmeistar Manchester United eru því komnir áfram í hóp 8-bestu liða Evrópu á þessu tímabili. Ekki slæmt. Hreint ekki svo slæmt.

Hvað getum við tekið frá þessum leik? Ég vona að Moyes átti sig núna á því hvað hraði skiptir miklu máli. Þetta var ekki þessi týpíski göngubolti sem við höfum séð á tímabilinu hingað til. Menn voru ákafir, til í verkefnið og spiluðu af miklum krafti og hraða. Robin van Persie elti hvern einasta bolta og bauð sig eins og hann ætti heima í Amsterdam í staðinn fyrir að hanga í teignum eins og oft áður. Wayne Rooney var allstaðar. Antonio Valencia fékk að finna fyrir því í leiknum en hætti aldrei að reyna. Það merkilegasta var þó að Ryan Giggs spilaði eins og hann væri 25 ára á ný. Hann kom með sköpunarkraft inn á miðjuna og það er merkilegt að sjá hvað það getur breytt miklu. Fyrstu tvö mörkin urðu til vegna Ryan Giggs og þvílíkt unaðsleg tilbreyting sem það var að hafa miðjumann á miðjunni sem getur skapað færi í staðinn fyrir að gefa boltann bara áfram 2 metra á næsta mann.

Hvað þýðir þetta? Yfirleitt þegar liðið hefur hefur tekið skref fram á við hefur það tekið tvö til baka. Við skulum vona að David Moyes læri af þessum fyrsta hálfleik og fari að hvetja liðið til þess að spila með ákefð og hraða á nýjan leik. Það er eitthvað sem hefur einkennt öll meistaralið Manchester United.


Að lokum legg ég til að Robin van Persie og Ryan Giggs deili nafnbótinni maður leiksins. Þeir voru einfaldlega frábærir.

Það verður svo dregið í 8-liða úrslit Meistaradeildarinnar á föstudaginn.

Meistaradeild Evrópu Stjórinn

Síðasta hálmstráið – Olympiakos á morgun

skrifaði þann | 11 ummæli

Það góða við að vera í Meistaradeildinni er það að liðið spilar mikið af leikjum með skömmu millibili. Því er oft auðveldara að skilja við virkilega slæm úrslit eins og gegn Liverpool vegna þess að menn þurfa einfaldlega að einbeita sér strax að næsta verkefni.

Næsta verkefni er síðasta hálmstráið á tímabilinu og mögulega síðasti leikur liðsins í Meistaradeildinni fram að árinu 2015. Íhugið það aðeins. Olympiakos er á leiðinni til Manchester með 2-0 forustu í handfarangrinum og 18 varnarmenn á 1. farrými. Síðast þegar Manchester United kom heim með tap í fyrri leiknum í útsláttarkeppni Meistaradeildarinnar gerðist þetta:

Þetta er einhver besti leikur sem ég hef séð knattspyrnulið spila. Fáum við eitthvað svona á morgun? Ekki séns.

Leikurinn gegn Liverpool og leikirnir tveir framundan, gegn Olympiakos á morgun og City eftir rétta viku, hafa verið kallaðir síðasta prófraun David Moyes. Hann kolféll á fyrsta hluta prófsins gegn Liverpool og nú þarf hann að fá leikmennina, sem samkvæmt fregnum í gær, eru hættir að hlusta á hann til þess að vinna þriggja marka sigur á Olympiakos. Undir venjulegum kringumstæðum væri þetta ekki flókið. Ef Olympiakos væri að koma í heimsókn á Old Trafford undir venjulegum kringumstæðum myndu flestir líklega veðja á þriggja marka sigur. En það eru engar venjulegar kringumstæður á Old Trafford í dag. Langt frá því.

Andstæðingurinn

Leikmenn Olympiakos áttu leik lífs síns þegar þeir unnu 2-0 sigur á United í fyrri leik liðanna. Sigurinn hefur þó tekið sinn toll af leikmönnunum því að liðið tapaði næstu tveimur leikjum á eftir heimaleiknum gegn United. Þeir lögðu sig greinilega alla fram í þeim leik en það verður samt að segjast að Olympiakos spilaði ekkert sérstaklega á móti United. Mörkin komu eftir langskot og það voru miklu frekar United-menn sem töpuðu leiknum með algjöru aðgerðarleysi inn á vellinum, frekar en Olympiakos sem vann leikinn. Grikkirnir koma þó væntanlega vel stemmdir í þennan leik enda tryggðu þeir sér gríska Ofur-deildar titilinn um helgina með 2-0 sigri á Panthrakikos. Næsta lið á eftir þeim er 18 stigum á eftir Olympiakos þannig að þeir hafa siglt þessum 41. titli félagsins frekar auðveldlega í höfn.

Á morgun mun liðið mæta til þess að verja forskot sitt. Það mun liggja í vörn og það mun varla gera eina einustu tilraun til þess að sækja á mark United en ef þeir gera það munu Joel Campbell og Alejandro Dominguez, leikmenn sem fóru illa með okkur í fyrri leiknum sjá um sóknartilburðina. Dominguez skapaði stórhættu í fyrri leiknum þegar hann rölti í gegnum miðju United og Campbell var sprækur á kantinum.

Þetta breytir hinsvegar engu um það að lið eins og Manchester United á alltaf að vinna lið eins og Olympiakos og 3-0 sigur er fullkomlega eðlileg krafa.

United

Það er spurning hvernig stemmingin er hjá leikmönnum þessa dagana. Einn eldri og reyndari leikmanna hópsins á að hafa hraunað yfir Moyes og þjálfarana eftir leikinn gegn Liverpool. Stuðningsmennirnir hafa enga trú á Moyes, ætli leikmennirnir hafi það? Þeir er örugglega óðum að missa trúnna og hvernig smitast það inn á völlinn? Geta menn látið þessar tilfinningar haft áhrif á það hvort að liðið kemst áfram í stærstu keppni knattspyrnunnar?

Þetta eru spurningar sem við höfum ekki svar við og ég efast stórlega um að Moyes hafi það á reiðum höndum.

Hverjir munu spila leikinn? Það er hinsvegar spurning sem Moyes getur svarað og hann sagði þetta á blaðamannafundinum áðan:

David Moyes tók sjálfur þátt í æfingum liðsins í morgun ásamt Nani sem er byrjaður að æfa á ný eftir langt hlé vegna meiðsla. Þeir einu sem ekki tóku þátt í æfingunni voru þeir félagar Chris Smalling og Johnny Evans.

Við þurfum að skora þremur mörkum fleiri en Olympiakos skorar í leiknum á morgun. Grikkirnir munu stilla upp gegn þykkum varnarmúr þannig að ólíklegt er að þeir reyni að skora. Þessi leikur verður örugglega mjög áþekkur leiknum gegn Fulham á Old Trafford. Þar gerði Fulham enga tilraun til þess að sækja á mark United en stóðu samt uppi með tvo mörk og eitt stig þegar flautað var til leiksloka.

Ég efast um að Moyes geti búið til eitthvað masterplan til þess að tryggja að við förum áfram. Hann mun stilla upp hefðbundnum leikmönnum með hefðbundinni uppstillingu og einfaldlega vona það besta. Hann mun ekki ná að mótivera leikmennina í þetta og ég held að þetta muni ráðast að því hvort að við náum að pota inn marki snemma leiks. Ef liðið skorar mark snemma er möguleiki, ef liðið er 2 mörkum yfir í hálfleik er áframhald í Meistaradeildinni óumflýjanlegt. Ég yrði mjög hissa ef eitthvað annað lið en þetta mætir til leiks á morgun:

De Gea

Rafael Vidic Jones Evra

Carrick Fellaini

Valencia Rooney Young

RvP

Þetta er 2. hluti af síðustu prófraun Moyes, hann féll á fyrsta hluta og ef liðið kemst ekki áfram í Meistaradeildinni skiptir leikurinn gegn City engu máli. Þá á ferill Moyes sem knattspyrnustjóri Manchester United einfaldlega að taka enda. Það er fullt af frambærilegum knattspyrnustjórum sem gætu náð árangri með þetta lið og þá fjármuni sem eru í boði.

Hér er það helsta sem kom fram á blaðamannafundinum fyrir leikinn: 

 

 

 

 

 

 

Og eitt frá gærkvöldi:

Enska úrvalsdeildin Lesefni Opin umræða Pistlar Slúður Stjórinn

Mánudagur til mæðu

skrifaði þann | 15 ummæli

Ef einhver var ekki búinn að hoppa á #MoyesOut vagninn fyrir gærdaginn fer hver að verða síðastur til þess að ná sér í miða enda vagninn að verða pakkfullur eftir að David Moyes sat aðgerðarlaus þegar erkifjendurnir í Liverpool mættu á Old Trafford og rasskelltu Mancheser United. Á Old Trafford.

Það var athyglisvert að hlusta á Gary Neville lýsa leiknum á Sky. Það var ekki liðið korter af leiknum þegar hann fór að tala um að Moyes yrði að gera einhverjar breytingar á leikskipulaginu því að leikur liðsins væri ekki að virka. Hann endurtók þetta aftur og aftur og varð verulega hissa þegar engu var breytt í hálfleik. Undir lok leiksins var kominn algjör uppgjafatónn í Neville og maður sá hann bara fyrir sér hrista hausinn yfir aðgerðarleysi Moyes. Við treystum því að Neville hafi bjallað á Sir Alex eftir leikinn og gefið honum sitt álit á Moyes. Ég legg jafnframt til að næsti stjóri geri allt sem hann geti til þess að fá Gary Neville í þjálfarateymið.

Sir Alex Ferguson sagði í byrjun mánaðarins að Moyes þyrfti tíma og við höfum öll heyrt þessa skýringu áður, sérstaklega í ljósi gengi United á tímabilinu. Knattspyrnustjórar þurfa bara tíma og frið til þess að vinna sína vinnu. Ferguson fékk sinn tíma, Moyes á að fá sinn tíma. Rory Smith, blaðamaður á The Times, skrifaði ágætis grein fyrir skömmu þar sem hann fer yfir þessa goðsögn. Það sem gleymist oft er að Ferguson fékk tíma vegna þess að liðið sýndi skýr merki um framfarir. Wenger fékk tíma vegna þess að hann vann FA-bikarinn og deildina á sínu fyrsta heila tímabili. Menn þurfa nefnilega að vinna sér inn tíma. Knattspyrnustjórar þurfa ekki endilega að vinna bikar á sínu fyrsta tímabili en þeir þurfa að sýna einhver merki um að liðið muni taka framförum undir stjórn þeirra. Við sem höfum fylgst grannt með gangi mála hjá félaginu undanfarin ár vitum að Moyes tók ekki við liðinu í fullkomnu ástandi en það óraði engum fyrir því hversu mörg skref afturábak liðið mundi taka undir hans stjórn.

Þið afsakið að ég vitni í Liverpool-penna á þessari síðu en Paul Tomkins er bloggari sem hefur skrifaði ansi margt um fótbolta, sumt mjög gott, annað, tjahh ekki enda Liverpool-gleraugun oft á tíðum pikkföst á nefinu á honum. Gests augað á þó það til að vera glöggt og Tomkins skrifaði grein um knattspyrnustjóra í janúar. Á köflum er þetta ágætis grein og í henni segir hann m.a. eftirfarandi:

Like long-ball football, “crossing football” seems to have a glass ceiling, and Everton tended to hit it under Moyes. Passing football, with mobile forwards (/attacking midfielders) and exceptional movement between the lines, is how teams usually succeed higher up the table. Now that Everton pass the ball and move better, they’ve improved. Now that United look to cross all the time, they’ve regressed.

 

Mikið til í þessu?

Michael Cox á Zonal Marking leikgreindi leikinn í gær og miðað við þá lesningu er það frekar kaldhæðnislegt að United hefði ef til vill gengið betur með þá félaga Young og Valencia á köntunum.

101greatgoals birtir svo áhugaverð skjáskot úr nýjasta tölublaði Red Issue sem er tímarit haldið út af stuðningsmönnum United sem eru þekktir fyrir frekar litla hæfileika í Photoshop, gríðarlega óheflaðan húmor og að stunda það að pirra blaðamanninn Henry Winter. Ég veit ekki hversu áreiðanlegir þeir eru en ég veit að þeir hafa aldrei verið hræddir við að rugga bátnum.


Jafnframt kemur fram að Ryan Giggs sé verulega ósáttur við David Moyes og æfingarnar sem hann setur upp fyrir leikmenn liðsins en það fer þó tvennum sögum af því.


Í það minnsta blússandi hamingja á The AON Training Complex og það verður fróðlegt að fylgjast með þróun mála næstu daga.

Það er við þó hæfi að enda þetta á jákvæðum nótum. Jürgen Klopp fór í viðtal við Football Focus fyrir ári síðan. Þar sagði hann m.a.:

I’m sure i’m not Alex Ferguson of Borussia Dortmund. I don’t want to sit on the bench when i’m 69 here. I want to see something else.

 

Mjög skemmtilegt og stutt viðtal við þennan meistara sem er mjög sleipur í enskunni.

 

Enska úrvalsdeildin

Manchester United 0:3 Liverpool

skrifaði þann | 49 ummæli

Síðustu vikur hef ég stöðugt hugsað um þetta.

Og velt fyrir mér hversu glaður ég yrði þegar Moyes stingi sokk upp í mig. Kannske næst þegar ég ætti skýrslu.

Liðið sem átti að reyna að stöðva sókn erkifjendanna að fyrirheitna landinu var svona

De Gea

Rafael Vidic Jones Evra

Mata Fellaini Carrick Januzaj

Rooney

Van Persie

Liverpool byrjaði þó nokkuð betur í leiknum eins og við var að búast af liði sem skorað hefur 29 mörk á fyrsta hálftímanum í leikjum í vetur. Sturridge hefði getað náð betra skoti strax á 4. mínútu þegar hann komst í þokkalegt færi, og sveifla Suarez inn í teiginn skömmu síðar hefði getað endað met víti þar sem Fellaini fór aðeins í hann. Endaði reyndar á að Suarez stappaði á fæti Jones, en það var óvart, Jones með góða tæklingu.

Þetta var forsmekkurinn að því sem margir bjuggust við, leikmenn gáfu hvergi eftir í tæklingum og baráttu um boltann. Boltinn gekk hratt manna og liða á milli, enskur hasar af gamla skólanum. Færin létu á sér standa, Van Persie hefði kannske getað gert betur í þröngri stöðu í teignum en hinu megin kom svo nákvæmlega það sem menn höfðu óttast, stunga á Sturridge sem stakk Vidić af. Vidić náði honum hins vegar og hindraði skotið, Sturridge reyndi snúning og skot úr opnara færi en það var laust og being á De Gea. Nokkuð vel sloppið. Liðin drógu sig vel til baka þegar hinir sóttu og í hornspyrnu Liverpool á 25. mínútu voru hreinlega allir United leikmenn inni í teig. Var því til lítils sóknarlega séð að hreinsa hana frá.

Eftir 27 mínútur hafði leikurinn skipst ansi jafnt milli þriðjunga, 25% á varnarþriðjungi hvors liðs og 50% á miðjunni, en samt var sköpunin miklu meiri af hálfu Liverpool

Joe Allen átti loksins besta færi fyrsta hálftímans þegar Vidic komst fyrir fyrirgjöf og Allen skaut viðstöðulaust. Færið nokkuð gott en De Gea var á réttum stað. Það verður að segjast að pressa Liverpool var aðeins meiri en sóknir United, en þó ekki þannig að mikill munur væri.

Fyrstu spjöldin fóru að sjást, Flanagan fyrir endurtekin brot og Rafal fyrir ansi hreint spræka tæklingu á Gerrard. Rétt á eftir kom boltinn upp að endamörkum inni í teig, Suarez átti snertinguna og boltinn fór á flug og framhjá Rafael sem slæmdi hendi í boltann. Rafael heppinn að sleppa við annað gula, en Gerrard sá í það minnsta til þess að okkur var refsað, skoraði örugglega úr vítinu.

Eftir markið tókst United aðeins betur að halda boltanum, hálffæri kom þegar Rafael stakk inn á Van Persie en Robin var allt of seinn að snúa sér, skaut á endanum í hausinn á Skrtel og í horn. Rétt fyrir hálfleik kom svo í fyrsta sinn alvöru skot á mark, Mignolet varði fína tilraun Rooney úr teignum. Bæði lið sóttu síðustu mínúturnar en ekkert frekar kom úr því.

Liverpool voru betri aðilinn í fyrri hálfleik án vafa, mun þéttara spil, en eftir markið sáust þó batamerki á spili United. Það leið ekki mínúta af seinni hálfleik þegar leikurinn var í raun búinn. Phil Jones ruddist í bakið á Jordan Henderson inni í teig, ekkert nema víti og ekkert nema öruggt hjá Gerrard. 0-2.

United setti í sóknina og hefði getað fengið víti á næstu mínútum þegar Glen Johnson setti hendina í boltann. Það sást þó ekki almennilega fyrr en í þriðju endursýningu þannig það má hafa smá samúð. Sóknir United gegn þéttri vörn Liverpool voru hægar og bitlausar og í hvert sinn sem Liverpool fékk boltann komu þeir hratt upp og virtust hættulegir. Suarez var tæklaður vel tvisvar til að stöðva sóknir, í annað skiptið af sjálfum sér en hitt skiptið af Rafael.

Það var augljóst að eitthvað þurfti að stokka upp inni á vellinum, Van Persie/Rooney/Mata samsetningin alls ekki að virka frekar en fyrri daginn. Van Persie sást varla og Rooney var hvað eftir annað eins og hauslaus hæna.

En Moyes sá enga ástæðu til þess að hrista upp í þessu, ekki frekar en að við værum 3-0 yfir. Van Persie skallaði yfir frír í teig áður en skiptingarnar komu. Þær voru skelfilegar. Fellaini og Januzaj sem höfðu verið frekar ferskir í leiknum fóru útaf og Cleverley og Welbeck komu inná.  Fellaini hafði reyndar orðið fyrir hnjaski og Januzaj verið slakur fyrsta hálftímann, þannig að kannske var þetta eðlilegt, en samt.

Varla voru nýju mennirnir komnir inn á þegar Rooney átti slaka tæklingu á miðjunni þannig boltinn fór beint í Liverpool sókn, Sturridge keyrði á Vidić sem fór í glórulausa tæklingu, missti alveg af boltanum og Sturridge líka en dýfa Sturridge sá til þess að Vidic fékk sitt annað gula og rauk útaf í fjórða, og síðasta, skiptið í leikjum Liverpool og United. Steven Gerrard nelgdi hins vegar í stöngina þetta skiptið. Örskömmu síðar féll Sturridge enn í teignum, í þetta sinn gaf Clattenburg ekkert, en endursýningin sýndi að Carrick dúndraði undan honum fótunum. Heppnir þar og Clattenburg sannarlega ekki að dæma vel.

Leikurinn var orðinn hálfgerð vitleysa. Van Persie skaut í hliðarnetið úr þröngu færi og hinu megin hristi Suarez af sér hald Jones og var einn í teignum, tók þrumuna sem De Gea varði stórkostlega í horn. Tveim mínútum síðar var enginn vafi: Suarez fékk stunguna inn fyrir og setti boltann snyrtilega fram hjá De Gea.

Sigur Liverpool öruggur og það sem eftir lifði leik voru þeir nær einir á vellinum fyrir utan stuðningsmenn United sem sungu stöðugt og öflugt „20 times“. En það var sko ekkert „playing football like the Busby babes“. Viðmót Moyes á hliðarlínunni var fullkomin uppgjöf og sama viðmót gagnvart honum hlýtur að verða niðurstaðan. Skipting Ferdinand inná fyrir Mata undir lokin var ekkert nema grín.

Það var enginn blautur sokkur í þetta sinn. Hverju er um að kenna hér? Það er margt. Liðið sem stillt var upp er sterkasta liðið á pappírnum, en í dag er engin liðsheild í United. Hraðinn er enginn í spilamennsku liðsins og ég viðurkenni alveg að ég skil ekki hvernig við eigum að geta haldið áfram að reyna þetta með Rooney, Mata og Januzaj saman fyrir aftan Van Persie. Januzaj er sá eini af þeim sem getur eitthvað haldið sér úti á kanti, Mata á erfitt með það og Rooney er ekki beðinn um það. Van Persie er ekki svipur hjá sjón, sá Van Persie sem var í liðinu í fyrra og að hluta fyrir meiðslin í vetur hefði held ég örugglega sett boltann inn einu sinni úr þessum slöku eða meðalstöku færum sem hann fékk í þessum leik.

Hvað um það. Moyes verður ekki rekinn í kvöld, þó að enginn United stuðningsmaður yrði svekktur út af því. Hann fær amk út tímabilið. En ef hann lifir það þá er það af því að hann er með alveg skothelt plan um hvaða leikmenn á að kaupa í sumar og hvernig á að spila. En eitt af því sem sást í dag og er eitt af því sem hræðir mig hvað mest með Moyes: Það er ekkert Plan B, það er uppgjöf frekar en öskrandi barátta gegn mótlætinu og það var enginn vilji til að hrista upp í spilamennskunni.

Eina leiðin sem ég sé til að spila með Rooney, Mata og Januzaj er einhvers konar tilbrigði af 4-6-0/4-3-3/4-0-6 leikaðferðinni sem við spiluðum 2007-8 en ég sé ekki að þessi þrenning sé jafn hreyfanleg og T*v*z, Rooney og Ronaldo.

Nú eða setja Rooney fram og Mata í holuna og láta Januzaj á kantinn.

Hvað um það, ég er ekki að sjá Moyes ná meiru út úr þessum mönnum. Hvað verður þegar hann fær pening í sumar, það mun líklega koma í ljós. Næstu dagar verða erfiðir. Það er erfitt að sjá okkur vinna Olympiakos með þremur mörkum, og síðan kemur City í heimsókn á þriðjudaginn eftir viku. Þá verður reyndar mestu þrautunum lokið, leikirnir eftir það eru miserfiðir og ættum reyndar að vinna slatta og enginn þeirra skiptir máli hvað toppbaráttu varðar.

Með öðrum orðum, það eru níu dagar þangað til þessu tímabili lýkur. Hvort David Moyes verður í brúnni næsta haust kemur ekki í ljós fyrr en í maí samt. Hvað það varðar að taka yfir þetta ‘project’ sem Moyes er þó með, þá held ég að flestir þjálfarar geti fundið einhverja leið til að nota þá þrjá stærstu pósta sem Moyes hefur sett í United, Rooney, Mata og Fellaini. Síðan er víst einhver stærðarnjósnastarfsemi í gangi, hún þarf ekkert að hverfa með Moyes, svo fremi einhver skynsamur stjóri verði ráðinn. En þær pælingar bíða betri tíma.

Enska úrvalsdeildin

Liverpool kemur á Old Trafford á morgun

skrifaði þann | 3 ummæli

Manchester United - Liverpool

Á morgun er ‘leikurinn um Ísland’ eins og það var orðað í samskiptum Tryggva Páls og Kristjáns Atla hér á fimmtudaginn. Upprisa Manchester City hefur sannarlega breytt borgarslagnum í Manchester í alvöru leiki en jafnvel í Englandi er Manchester United – Liverpool enn stærsti leikurinn fyrir stuðningsmenn þessara liða. Hér á Íslandi þarf hins vegar enn meira að breytast til að eitthvað komist með tærnar þar sem þessi leikur hefur hælana. Lang stærstu stuðningsmannahóparnir sjá til þess að vikan á eftir leik er óþolandi fyrir stuðningsmenn þess liðs sem tapar.

Deildarleikir Manchester United og Liverpool á Old Trafford frá 1986 og staða liðanna fyrir leik
Deildarleikir Manchester United og Liverpool á Old Trafford frá 1986 og staða liðanna fyrir leik, leikir, stig og sæti.
Heimildir:statto.com og MUFCInfo.com

Og eins og með svo margt annað þennan veturinn þá er leikurinn á morgun öðruvísi en allt annað en það sem þeir stuðningsmenn United sem ekki muna annað en velgengi eiga að venjast. Liverpool hefur reyndar komið á Old Trafford ofar í deildinni, en það þarf að fara aftur til ársins 1991 til að finna leik þar sem Liverpool kom í heimsókn ofar í deildinni, með meira en 4 stiga forystu og fleiri en sex leiki leikna. Í febrúar 1991 var Liverpool í öðru sæti, 11 stigum á undan United og á leið í að lenda í öðru sæti, árið eftir síðasta Englandsmeistaratitil þeirra. Steve Bruce og David Speedie skoruðu mörkin í 1-1 jafntefli.

Og nú er aftur komið að því. Tuttugu og tvö ár og Liverpool er aftur í öðru sæti og ellefu stigum á undan United í því sjötta. Liverpool gæti reyndar verið dottið niður í það þriðja skömmu eftir að þessi upphitun birtist en hvað um það.

Tuttugu og tvö ár…

Er nema von að við kunnum þetta ekki alveg??

Við höfum kannað rækilega undanfarið hvernig staðan er hjá okkar mönnum og vitum meira um það en við viljum. Á móti kemur að Brendan Rodgers er að smíða fínt lið á Anfield sem er að spila ágætan bolta en fyrst og fremst og framar öðru eru það mennirnir sem búnir eru að skora 45 mörk sem eru að draga vagninn. Luis Suarez, sem þarf ekkert að ræða frekar álit okkar á og Daniel Sturridge eru í ham og eru mennirnir sem þarf að stöðva.

Tryggvi og KAR fór yfir möguleikana í greininni á fimmtudaginn og álit Liverpool mannsins var að United ætti aðeins einn möguleika gegn hamhleypunum, að pakka í vörn og vona hið besta. Við United menn erum orðnir langþreyttir á ævintýraleysinu í David Moyes og viljum því augljóslega ekkert síður en það. Hvað á Moyes að gera? Þétta vörnina, spila fimm á miðjunni og vona hið besta eða stilla upp liðinu eins og við vitum að er besta liðið og hætta á að skyndisóknir Liverpool skilji eftir auðn og tóm?

Það er til lausn. Held ég

De Gea

Rafael Jones Evans Evra

Carrick Cleverley Fellaini

Mata Rooney

Van Persie

Um markvörðinn, þann besta í Englandi, þarf ekki að rökræða. Við vonum að vonir Moyes um að Evans verði til í slaginn rætist því það voru sannarlega augnablik í síðasta leik þar sem Chris Smalling var ekki að slá í gegn, og gæti reynst honum erfitt að taka á Suarez og Sturridge. Einhver smá meiðsli voru að hrjá Rafael en vonum að það sé ekkert alvarlegt

Já við getum þétt miðjuna. Carrick og Fellaini verða þá aftast og Cleverley fær tækifæri til að hrista af sér slyðruorðið.

Rooney og Mata fá síðan að vinna eins og líf þeirra liggi við. Mata kom til United með það orð á sér að vera ekki fyrir varnarvinnu gefinn en var allt í einu farinn að tækla inni í eigin teig. Hann þarf þess í þessum leik.

Markahlutfall Robin van Persie á síðasta tímabili var 0,65 mörk í leik. Á þessu hefur hann hrapað í … ó. Fyrirgefðu. hækkað í 0,68 mörk í leik. En það eru meiðslin sem settu strik í reikninginn og villa fyrir. Því verður ekki á móti mælt að hann virtist afskaplega þreyttur í síðasta leik en það var fyrir viku og stuttu eftir landsleik og hann vissi að auki hann færi útaf. En nú er liðin vika og hann ætti að vera í stuði.

Þetta lið er í raun aðeins breytt í einni stöðu frá því sterkasta, Old Trafford á morgun undir þessum kringumstæðum er enginn staður fyrir Adnan Januzaj í byrjunarliði. Sá tími er hins vegar ekki langt undan. Þetta lið getur hvort tveggja ef bara viljinn er fyrir hendi: Þétta miðju og posession-fótbolta án of mikillar áhættu, sem og að sækja fast. Rooney og Mata munu þurfa að vinna allt í einu, detta aftur á miðju, koma með vídd á köntunum og styðja Van Persie. Er það til of mikils ætlast af þessum rándýru ofurlaunuðu mönnum?

Nani á CarringtonÞað verður ekki síður áhugavert að sjá bekkinn. Allt í einu dúkkaði upp andlit á æfingamyndum frá Carrington sem hefur ekki sést í hátt í þrjá mánuði: Nani er kominn til baka. Ef hann og Chicharito verða á bekknum á morgun höfum við ýmsa möguleika ef við þurfum að fríska upp á sóknina. Ef leikurinn hins vegar þróast þannig að við þurfum að þétta veggina þá er augljóst að þessi leikur er gerður fyrir Danny Welbeck. Hann veit betur en flestir hvaða máli þetta skiptir og er treystandi til að vinna meira og betur en aðrir möguleikar í senternum, nú eða úti á kanti.

Þetta verður erfitt, það þarf ekkert að efast um það. En þetta er alveg hægt

p.s. Raunverulega miðjan verður Valencia, Carrick, Fellaini og Young. En ég vil voða lítið hugsa um það. Gæti þó skilað sigri með skallamarki.